माझ्या प्रत्येक कृतीमध्ये असतो

तुझ्याच आनंदाचा ध्यास

समजून त्यास तू घेशील ना ...?

तू अशीच मला स्फूर्ती देत रहाशील ना ...?

मान्य मला माझ्याकडून घडतात काही चुका

प्रेमळ पणाने माफ करून मजला

तू सुधारण्यास मदत करशील ना ?

तू माझी खरी मार्गदर्शिका होशील ना ...?

जीवनात असती मला भरपूर सखया-सखे

त्यातील बरेच केवळ खुशमस्करे

तयाहून तू वेगळी वागशील ना ?

टीकेबरोबर कधीतरी मजला वाखाणशील ना ...?

एकटेच येतो अन एकटेच जातात सर्वजण

ठाऊक मजला हे जीवनाचे तत्व !

ह्या प्रवासात माझी "खरी मैत्रीण" होशील ना ?

"मैत्र" निभाऊन आयुष्यभर जन्मोजन्मी मज भेटशील ना ...?

तो ' इशारा ' नयनांचा; मज बरेच सांगून गेला,

हासर्या गालावरील खळीत; मज पुरता गुंतवून गेला !

जवळ घेता तुझे ; " इश्य्य,जा तिकडे " बरेच खुणवून गेला,

आरक्त स्पर्ष तुझा ; मम 'रोम-रोम' फुलवून गेला !

" लाजतेस का ? " असा पुसण्याचा ; खास बहाणा मी केला,

रंग गुलाबी तव ओठांचा ; अधरांवरी माझ्या चढवून गेला !

मदमस्त बेहोष रात्री; बेधुंद श्वास जसा झाला,

भिजवून तनमन सारे; तृप्ततेने आसमंत शांत झाला ...!!!

ध्यानीमनी नसताना

सहज पडते गांठ !

दररोज पाहताना

वाटते ऋणानुबंधाची खूणगांठ !

नयनांच्या संवादातून

लागते अनामिक आंस !

आवड-निवडीच्या संयोगातून

सतत भेटण्याची प्यास !

एकमेकांच्या सहवासात

सुरु होतो मैत्रीचा प्रवास !

वाढत्या अपेक्षात

होतो मग प्रेमाचा अट्टहास !

ओढ खरी तर

जुळतील एकमेकांच्या वाटा !

प्रेम खरे तर

होतील जन्मोजन्मीच्या भेटा...!!!

मन माझे कधी जुळले, तुझ्याशी कळलेच नाही,
प्रितीत विसावतो क्षण माझा, कोणी मला खुणावलेच नाही...

स्वप्नंसदृश्य आयुष्य माझे जाहले होते,

तुझ्या येण्याने नंदनवन कधी फुलले कळलेच नाही...

दुखाच्या क्षणात डुबत चालली होती नाव माझी,

हात तू कधी धरलास माझा कळलेच नाही...

आशाच सोडली होती मी परत आयुष्य सजवायची,

कशी जगण्याची उमेद तुझ्यासवे मिळाली कळलेच नाही...

कधीच अलग होऊ नकोस प्रिये आता माझ्यापासून,

गेलीस सोडून, तर तुझ्याविना आता जगणेच नाही...

ती : काय रे किती तुझी वाट पहायची,
सांग काय करू तुझ्यासाठी कि फक्त एकदा मुसळधार बरसशील तू ?
किती रे तुझी वाट बघून सतत ती खिडकी खोलायची
नेहमीच आलास असा भास होतो पण... बाहेर डोकावल्यावर कळते
तो नुसताच आभास असतो .... किती राग गावे तुझ्यासाठी आता तरी ये

तो: सांग खरच काय करशील तू माझ्यासाठी ................ ?
सगळे राग गाऊन तर झाले तुझे आता काय करशील ?

ती : तुझी वेड्यासारखी वाट पाहते ना मी .... म्हणून सगळे हसतात मला ....
तरीही हि तू येशील अशी आशा आहे मला ....
अजूनही खिडकी उघडीच आहे फक्त तुझ्यासाठी ......
मी इतकी आतुर आहे तुझ्यासाठी आणि तू मात्र येत नाहीस
फक्त एकदाच - फक्त एकदाच बेभान होऊन बरस ओली चिब व्हायचे आहे मला
तुझ्या थेंबा -थेंबा मधला स्पर्श अनुभवायचा आहे
मला.....................

तो : वेडीच आहेस तू एकदम..... तुझी तळमळ पहायची होती मला
माझ्यावर किती प्रेम करतेस ते पहायचे होते मला...
इतका मी आवडतो तुला?
तू सांगशील तेव्हा तुला हवा तसा बरसेन फक्त तुझ्यासाठी
मला तुझ्या मनातील भावना पहायच्या होत्या
म्हणून थोडा लपलो होतो पण तुझ्या डोळ्यातील व्याकुळता पाहून
आता पूर्णपणे विरघळलोय ........... खरच
पूर्वी मी असाच बरासायचो कधीही - कोठेही
पण माझ्यासाठी आजपर्यंत कोणी इतके व्याकूळ झाले नाही पहिले होते.
मी सर्वस्वी तुझाच आहे ..............
आता मात्र तुझेच ऐकेन मी ........ आणि फक्त फक्त तुझ्यासाठीच बरसेन मी !!

लाडकी मैत्रीण !!!!

तुझ्यासारखी मैत्रीण असावी,
नेहमी मनाला वाटायचं !
आभाळ माझ्या मनीच,
एकटच मनात दाटायंच!

मनातल सार दुःख,
तुला येऊन सांगायचं!
डोक ठेऊन खांद्यावर,
सार विसरून जायचं!

तुझ्यासाठी खूप सार सुख,
देवाकडून मागून घ्यायचं !
तुझ सुख ते माझ मानून,
एकत्रित आनंदून जायचं!

सार काही मिळालं मला,
तुझ्या गोड मैत्रीतून!
देवच जणू गवसला मला,
तुझ्या या रूपातून!

आयुष्यभर आता तुझ्या
हात सोबतीचा असु दे!
जन्मोंजन्मी तुझ्याच मैत्रीची,
आस मला असु दे!

श्वासातला प्रत्येक श्वास,
तुझ्या आनंदासाठी असें!
शेवटच्या श्वासात देखील देवाकडे,
तुझ्याच सुखाच मागण मागेन!

थोडासा थांब बघतर मागे वळून
कुठेपर्यंत आले आहे मी
तुझ्या सोबत तुझ्या नकळत
थोडासा थांब बघतर जरा
हे डोळे फक्त तुझीच वाट बघत आहे
रात्रदिवस थकलेत् रे तेत्याना एकदा अलगद
तुझ्या ओठानी पुसून तर जा जरा
थोडासा थांब बघतर जरा
तुझ्या नसन्याने तुझ्या
असण्याचे महत्व कळला आहे मला
तुझ असण पुन्हा एकदा देऊन तर जा जरा
थोडासा थांब बघतर जरा

तुझ काम, तुझ घर, तुझे मित्र, तुझ विश्व
सगळ सगळ मान्य मला
पण इथे कुणीतरी तुझ्यासाठी एक जग उभ केलय
ते बघून तर जा जरा
थोडासा थांब बघतर जरा

हा चंद्र सुद्धा हसतो मला
म्हणतो, ज्याला तू आमच्यात शोधत असत्तेस रात्र रात्र
तोही तुझ्यासाठी झुरततोय का असाच
त्या चंद्राला उत्तर देऊन तर जा जरा
थोडासा थांब बघतर जरा

आठवण तुलाही येते माझी
पापणी तुझी ही ओलवते अश्रूनी
त्या अश्रूना माझ्या ओंज़ळीत देवून तर जा जरा
थोडासा थांब बघतर जरा

तुझ हसण तुझ बोलण
तुझा राग तुझ गप्प राहण
घेऊन गेलास तुझ्याबरोबर तू सर्व
ज़गण्यासाठी तेवढेच आहे रे माझ्याकडे
माझ जगण देऊन तर ज़ा जरा...
थोडासा थांब बघतर जरा

माझ्या ज़वळ थोडा बसतर जरा
माझा सहवास, माझा श्वास, माझी सोबत
अनुभव तर जरा
थोडासा थांब बघतर जरा

प्रेमात म्हणे न सांगता न बोलता
सर्व काही कळत
मग न सांगता न बोलता
मला समजून तर घे जरा
थोडासा थांब बघतर जरा

तुझ्यात स्वत:लाच हरवून
बसले मी कुठेतरी
जरा येऊन मला माझेपन
शोधून तर दे जरा
थोडासा थांब बघतर जरा

माझ्या दिवसात, माझ्या रात्रीत
माझ्या प्रत्येक क्षणात तू आहेस
व्यापून टाकल आहेस तू मला
माझा एक एक क्षण
मला परत देऊन तर जा जरा
थोडासा थांब बघतर जरा

एकदा, फक्त एकदाच माझ्या मनात डोकवून तर जा
स्वता:लाच बघितल्यावर कस वाटत
ते सांगून तर जा जरा...
थोडासा थांब बघतर जरा
कुणी ते पाण हलवण्या आधी
आणि तो इवलसा थेंब कुठेतरी लुप्त होण्याआधी
एकदा प्रेम करुन तर जा जरा...
थोडासा थांब बघतर जरा
शेवटचा थोडासा थांब

कसलीही अपेक्षा नाही... की कासलही बंध नकोत
प्रेम केल आहे तुझ्यावर... त्यात कसले व्यवहार नकोत
भावनाच फक्त कळतात रे मला
त्याचा पलिकडचे काहीही नको
एकदा त्या भावनाना स्पर्शून तर जा जरा
थोडासा थांब बघतर जरा

ह्या वेडीला थोडस शहाणपण शिकवून तर जा जरा.
थोडासा थांब बघतर जरा

तुझ्यापेक्षा तुझी आठवण बरी,
विरह.दुःखाची जाणीव करून द्यायला...

तुझ्यापेक्षा तुझ्या डोळ्यांची भाषा बरी,
मनातलं सारं उलगडून दाखवायला...

तुझ्यापेक्षा तुझी कंकण पैंजणे बरी
तुझ्यासाठीच्या गझलेला साज द्यायला...

तुझ्यापेक्षा तुझी नेत्र-कमान बरी,
सदोदित तीर मारून मला घायाळ करायला..

तुझ्यापेक्षा सर्वस्वी तूच बरी,
माझ्या डोळ्यांसमोर नेहमी घुटमळायला...

तुझ्या भिजलेल्या पापण्या मला पाऊस आल्याचं सांगतात.
मी जवळ नसलो तर स्वप्नात येऊन माझ्याशी भांडतात।
गालावरला प्रत्येक थेंब सांगत असतो तुझी कहाणीविरहाचीही कविता होते, कधी होते गझल दिवाणी।
तुझं कूस बदलून उशी भिजवणं पहाटवारा सांगत येतो.
सेकंद, मिनिट, तासांचा माझ्यापुढे हिशेब ठेवतो।
पानावरले दवबिंदूही तुझ्या अश्रूंशी नातं सांगतात.
तुझं भिजरं अंगण घेऊन माझ्या अंगणी येऊन सांडतात।
मातीचाही ओला गंध तुझा सुगंध घेऊन येतो.रेंगाळणारी तुझी पावलं काळजावरती ठेऊन जातो।
माझ्या दारी पिवळा चाफा हळवा गंध लेउनी झुरतो.
तुझ्याचसाठी माझ्या दारी माझे जगणे होऊनी फुलतो.

तूच आशा
तू दिलासा
तू निराळी
वेगळी तू
सावळी तू

भावनांचा
मोक्षबिंदू
वीज जैशी
वादळी तू
सावळी तू

स्मीत माझे
गीत माझे
या मनाच्या
राऊळी तू
सावळी तू

भास नाही
तूच ती तू
पाहतो त्या
त्या स्थळी तू
सावळी तू

शब्द माझे
भाव माझे
झेलणारी
वेंधळी तू
सावळी तू

ज्योत माझी
तेवतांना
काळजीची
ओंजळी तू
सावळी तू

आयुष्याच्या या गर्दितहात माझा धरशील का,

तुझे प्रत्येक दुखह मला देऊन
सुखात माझ्या येशील का,

आयुष्याच्या या गर्दित
हात माझा धरशील का,

एकांत भासेल जेव्हा तुला
बोलावून मला घेशील का,

थरथरनारया तुझ्या श्वासाने
ह्रदय माझे जपशील का,

आयुष्याच्या या गर्दित
हात माझा धरशील का,

तुझ्या हृदयातील प्रत्येक गोष्ट
तुझ्या कोवळया ओठांवर आनशील का,

प्रत्येक वेळेस डोळ्यातून बोलण्याएवजी
आता तरी हो म्हणशील का,

आयुष्याच्या या गर्दित
हात माझा धरशील का,

स्वप्नातल्या राजकुमार बरोबर
replace मला करशील का,

आणी ह्या वेडयाच्या आयुष्यात
स्वप्नपरी म्हणून अवतरशील का,

आयुष्याच्या या गर्दित
हात माझा धरशील का...

मला हवी आहे तुजी साथ,जशी असते श्रावानात्ल्या पावसाला उन्हाची,एका फुलाला असते जशी सुगंधाची,आनंद संगे दुखात ही येनारया अश्रुन्सार्खी,अथांग सागराला असते जशी
लाटांची एकमेकाना साथ देनारया
पाउल वाटानसारखी,
कवीला असते जाशी
शब्दांची मला हवी आहे तुजी साथ...कधी कधी भीती वाटतेखरच तू देणार का मला अशी साथकी मला ही नेहमी पाहवत लागणार वाटचकोराला जशी असते पहिल्या पावसाची वाट
पण खरच, मला हवी आहे तुजी साथ...

माझ्या आयुष्यात तुझ येण,
माझ्यासाठी अगदी खास आहे,
मी कायमची तुझीच राहावी,
हीच मनात आस आहे.
नेहमी मला केवळ,
तुझ्या भेटीचीच ओढ असते,
कितींदाही भेटलो तरीही,
मनी ती एकच हुरहूर असते,
तुझ्या सहवासात मी,
स्वत:लाच हरवून बसते,
तुझ्या होणाऱ्या त्या स्पर्शाने,
मी पूर्णपणे मोहरून जाते.
मिठीत तुझ्या आल्यावर,
मन तुझ्यातच रमून राहते,
तू काहीच बोलत नाही,
आणि तुझा स्पर्श सारे सांगून जाते.
तुझ्या स्पर्शाच्या भाषेला मग
मन हि माझे फितूर होते,
तू भेटून गेलास तरी परत,
तुला भेटण्यासाठी आतुर होते.
तुझा आठवणीत आजकाल,
मी एवढी गुंतून जाते,
रात्री झोपेतही केवळ तुझ्या,
भेटीचीच स्वप्ने पाहते...!!!

तुझ्या भेटीस अर्थ होता

तुझ्या भेटीस अर्थ होता नाजूक या कळ्यांचा

कळ्यानाही गंध होता या लाजऱ्या प्रेमाचा

काजव्यांनी चोरून मनी हार मांडलेले

चांदण्यांनी जणू हे आभाळ सांडलेले

स्पर्शतुनी जणू हि लाखोली वाहिलेली

निशाब्ध शांततेला जणू शब्द हि सुचेना

वारा निशब्ध झाला आईकून श्वाश माझे

फुलेही स्तब्ध झाली घेऊन गंध ओला

जुईच्या गंधाने आवेग मुग्ध झाला

चोरट्या या भेटीला नवाच अर्थ आला

उमलत्या या कळीला नवाच गंध आला

भेटीचा अर्थ उमगला कळीचे फुल झाले

परसातल्या कळ्याचे आयुंष्य सार्थ झाले

ये सांग न ग मला तुझ्यावर एक कविता करू का
जास्त नाही ग जमत पण थोडा ट्रअय तरी मारू का
डोळ्याचे कौतुक करतो मधी आणि मग केसाकडे वळू का
ओठाचे गुणगान गाऊ आधी मग नाकाकडे बघू का
ये सांग ना ग मला तुझ्यावर एक कविता करू का
कायग नेहमीच भाव तू खायचा मी पण जरा खाऊ का
रुसणे मात्र तुझे आणि समजुतीला मात्र मीच का
एकटेपणा वाटतो तुला आणि सोबतीला मात्र मीच का
ये सांग ना ग मला तुझ्यावर एक कविता करू का
शॉपिंग मात्र ढीगभर करते आणि बिल दयाला मीच का
भांडण मात्र तू काढतेस आणि मिटवायचे मात्र मीच का
नाकावरती राग येतो तुझ्या तेव्हा वाटते तू हीच का
ये सांग ना ग मला तुझ्यावर एक कविता करू का
माझे मन गेले उडत आणि तुझेच घोडे पुढे का
लई लाडात नको येऊ सारखे एक कानाखाली देऊ का
जाऊदे ग वेडे विसर तो लटका राग आता गोड हसू देशील का
ये सांग ना ग मला तुझ्यावर एक कविता करू का

तुझ्या मिठीत मला यायचे आहे,
अन् या जगाला विसरायचे आहे!
जरी तू माझ्यापासून दूर देशी,
तरी सागरकिनारा माझ्यापाशी!
कारण जेव्हा उभी असते मी सागरकिनारी,
दिसते मला आकाश अन् सागराची ती मिठी!
मग सांग सख्या रे! कधी तू येशी?
अन् अलगद तुझ्या मिठीत मला घेशी?
त्या क्षण्नाचा मोह न आवरे मला,
कारण तू येण्याची चाहुल सतावते आता मला!
त्या चाहुलितुन बघते मी रात्री आकाशी,
अन् भावनांवर माझ्या हसतो चन्द्र आकाशी!
मीही त्याला चिडवायच म्हणते,
पण हि सकाळ मला अडवते!
दाखवेन मीहि आपली मिठी त्याला एक दिवशी,
अन् तोही मग वर्षाव करेल त्याचा प्रितीचा आपल्यावरती!
आज निसर्ग सगला तुझ्यासोबती,
पण तू आहेस माझ्यासंगती!
जरी तू आहेस त्यांच्यासोबती,
तरी मन तुझे आहे माझ्यासंगती!
मग सांग कस त्यांना समजावू,
कारण आपल्या प्रेमात मला विश्वास आहे फ़क्त आपल्यावारती…
कारण आपल्या प्रेमात मला विश्वास आहे फ़क्त आपल्यावारती…

तू जवळ असलास की

माझं मलाच कळत नाही

इतक्या मायेने, इतक्या प्रेमाने

आनंद कधीच कुरवाळत नाही

तू जवळ असलास की

स्वर्ग धरतीवर स्वार होतो

चांदण्यांचा एक थवा

घरटं बांधण्यासाठी तयार होतो

तू जवळ असलास की

स्पर्श खूप बोलका होतो

तू हात गुंतवतोस केसात नि

अतृप्त मनाचा भार हलका होतो

तू जवळ असलास की

तुझ्या डोळ्यातील भाव वेचत राहते

एक अनामिक ओढ नकळत

मला तुझ्यापाशी खेचत राहते

तू जवळ असलास की

माझा प्रत्येक क्षण मोहरतो

तू अलगद मिठीत घेतोस

माझा उभा देह शहारतो

तू जवळ असलास की

माझं मला काहीचं माहित नसते

रात्रभर मग गुपीत वाचते

जे साचलं मनाच्या वहीत असते

तू जवळ असलास की

विचार भावनांपुढे नमतं घेतात

माझं तुझ्यासवे मुक्त विहरणं

त्या गोष्टीची ग्वाही देतात

तू जवळ असलास की

मला वेडं लागणं निश्चीत असते

काही क्षण का होईना

माझं शहाणपण उपेक्षीत असते

तुझ्यामुळेच तर माझ्या गाली

एक खळी खुलली आहे

तुझ्यामुळेच तर फूल होवून

एक कळी फुलली आहे

तुझ्यामुळेच तर जिवनात

रोज दसरा नि दिवाळी आहे

तू अशी. . तू तशी. . . तू नक्की आहे तरी कशी. .??
अल्लड, अवघड तरीही सर्वाना आवडेल अशी. . .
तू आहे तुझ्या सारखीच स्वछंदी. . . .
तुझ्या येण्याने सर्व जग बदलून जाते. .
सारे काही सुगंधी, संगीतमय. .
हवे हवेसे वाटते. . . तू फक्त बोलली तरी ग्रीष्मात पाउस पडेल,
तू एकदा हसली तर निमिषभर फक्त तूच दिसेल. . .
तुझ्या प्रत्येक कृतीत प्रेम, मैत्री, माया यांचं त्रिवेणी संगम आहे. . .
तुझ्या त्या नजरेतील नजाकतीला कसलीच तोड नाही,
मला आता तुझ्या शिवाय दुसरी कसलीचओढ नाही. . . .
तुझ्या निखळ मनात अडकून राहायला होतं. .
तुझ्या निरागस हसण्यात हरवून जायला होतं. . .
तुझ्या आवाजातील बंदिश जीव ओढून नेते. .
तुझ्या डोळ्यातील अश्रु माझे प्राणच् घेते. . .
या वेड्याचे प्रेमफक्त तुझ्यावरच असेल. .
तु प्रेम दे अथवा नको देऊ, पण साथ मात्र सोडू नकोस. .
दुःख आले माझ्याशीबोल, एकटी सहन करु नकोस. .
ओठांवर नेहमी हसु ठेव, डोळ्यात अश्रु आणु नकोस. . . ..:-)

प्रत्येकाच्या मनात असते एक कविता
भाग्यवान ज्यांना व्यक्त होण्यास मिळते शब्द सरिता.....

प्रत्येकाच्या मनात असतात भावनांचे सागर
भाग्यवान ज्यांना मिळते शब्दांची किनार ..........

प्रत्येकाच्या मनात असतात कल्पनेचे मोती
भाग्यवान ज्यांना ते शब्दांत गोवता येती...............

प्रत्येकाच्या मनात असतात आठवणींच्या लाख कळ्या
भाग्यवान ज्यांच्या कळ्या शब्दरुपाने फुलल्या.........

प्रत्येकाच्या मनात असतात असंख्य कृष्णविवरे
भाग्यवान ज्यांना मिळतात शब्दरूपी प्रकाशांची दारे.......

प्रत्येकाच्या मनात असतं निरागस चांदण
भाग्यवान ज्यांना चांदण्यासाठी मिळते शब्दांचे कोंदण...........

प्रत्येकाच्या मनात असतो सदैव एक मी
भाग्यवान ज्यांना लीन करता येतो मी शब्दब्रम्ही..........

तुझी आठवण

ना, तू, ना, मी
ना आपण
काहीच नाही राहिले
भूतकाळात सारे असेच घडून गेले
राग होते, रूसने होते
सारे काही फसवे होते
माझ्या फजेतीवर
सारेजण हसले होते.
भविष्य काळातील स्वप्नं सारी
उध्वस्तं होत चालली आहेत
एका मागून एक असं विचित्र घडत आहे.
कधी असं झालं तर,
स्वतःला मी सावरत असतो.
आपल्या बरोबर कुणीच नाही, म्हणून मन ही रडत असतं
अश्रूही थांबत नाही
ते आपली वाट मोकळी करतात
स्वतःचे दुःख ते माझ्या नेत्रातून सांडतात
येवढं मात्र खरं
ते फक्त तुझीच आठवण काढतात

भेट तुझी स्मरताना
भेट तुझी स्मरताना तो क्षण हवासा वाटतो.
न कळत येणाऱ्या आठवणींना , हे हसू आवरेनासं होतं.
अबोल माझ्या ओठांना, तुझ्या ओठांनी चव दिली.
एकाच ठिकाणी तासंनतास बोलण्याची सवय लावली.
विषयाचं ताळ तंत्र दोघांनाही नाही.
काहीही बोलत असतो. जे दोघांनाही पटत नाही.
भेट तुझी स्मरताना
त्या आठवणीत रमून जावसं वाटतं
तासंन तास तुझ्या मिठीत स्वतःला जखडून घ्यावसं वाटतं.
चुंबनाच्या स्पर्शाने, तुला रोमांचित करावसं वाटतं.
अंग अंग शहारुन, तुला वेडां पिसं करावसं वाटतं.
प्रत्येक भेटीत तुला पुन्हा भेटावसं वाटतं.
भरभरून मिळालं प्रेम, तरी ते कमीच वाटतं.
भूक माझी भरपूर आहे असं नेहमी तुला वाटतं.
भेट तुझी स्मरताना
नव्याने भेटण्याची इच्छा होते.
तुझ्या प्रेमाची जादू
मला वेड पिस करते.
निरागस तुझं हास्यं, एकटक पहावसं वाटतं
भेट तुझी स्मरताना
आठवणींची दृष्ट काढावी वाटतं.
कुणाचीही नजर न लागता
तुला पुन्हा भेटावसं वाटतं.
शेवटचा श्वासापर्यंत तुझ्यावर फक्त तुझ्यावरच
भरभरून प्रेम करावसं वाटतं.

सखे ..........................
तुझी सोबत आहे मऊ गादी सारखी
माझ्या मनाला स्वप्नात नेणारी
तुझी आठवण आहे
माझ्या मनाला सुख देणारी

तुझ हास्य आहे
माझ आयुष्य फूलवणार
तुझ लाजण आहे
मला हसवणार

तुझ चालन आहे
माझ्या हृदयावर वार करणार
तुझ बोलन आहे
माझ आयुष्य सुखद करणार

तुझ सौंदर्य आहे माझं
माझ प्रेम आहे तुझं
तुझ हसण आहे माझं
आणि माझ जीवनच आहे तुझं

फक्त तू
जिच्या नावाचं जप करतो ती आहेसं तू.
जिच्या येण्याची वाट बघतो ती आहेसं तू
जिच्या नजरेत हरवून जावसं वाटत ती आहेसं तू
जी माझ्या स्वप्नात येते ती आहेसं तू
फक्त तू आणि तूच

माझ्या मनांतली राणी आहेसं तू
माझें मन जिच्यामुळे चलबिचल होत ती आहेसं तू
अप्सरान मधील अप्सरा आहेसं तू
जीवनातील प्रेमाचं किरण आहेसं तू
फक्त तू आणि तूच

देवा कडे जिचा हांत मागतो ती आहेसं तू
माझ्या घरांमध्ये जिच स्थान बघतो ती आहेसं तू
मित्रांमध्ये जिचा नाव सारखं घ्यावसं वाटत ती आहेसं तू
जिला बघून जगावस वाटत ती आहेसं तू
फक्त तू आणि तूच

पहिला शब्द

पहिला शब्द जो मी उच्चारला,
पहिला घास जीने मला भरवला,
हाताचे बोट पकडून जीने मला चालवले,
आजारी असताना जीने रात्रंदिवस काढले.

आठवतय मला,
चूकल्यावर धपाटा घातलेला,
भूक लागली आहे सांगताच,
खाऊचा डब्बा पुढे केलेला.

अनेकदा तिने,
जेवणासाठि थांबायचे,
आणि मी मात्र न सांगताच,
बाहेरून खाऊन यायचे.

कधी कधी रागाच्या भरात,
उलटहि बोललोय,
आणि मग चूक समजल्यावर,
ढसा ढसा रडलोय.

तिने सुद्धा माझे बोलणे,
कधीच मनावर नाहि घेतले,
मागाहून घालवलेले माझे अश्रू,
पदराने पुसून टाकले.

माझी स्तुती करताना,
ती कधीच थांबत नाहि,
अन माझा मोठेपणा सांगतान ,
तिच्या आनंदाला पारावर ऊरत नाहि.

माझा विचार करणे,
तिने कधिच सोडले नाहि,
माझ्यावर प्रेम करण्याला,
कधीच अंत नाही.

मी सुद्धा ठरवले आहे,
तिला नेहमी खुश ठेवायचे,
कितीहि काहि झाले तरी,
तिला नाहि दुखवायचे.

आईची महानता सांगायला,
शब्द कधीच पूरणार नाहि,
तिचे उपकार फ़ेडायला,
सात जन्म सुद्धा शक्य नाहि.

देवाकडे एकच मागणे,
भरपूर आयुश्य लाभो तिला,
माझ्या प्रत्येक जन्मी,
तिचाच गर्भ दे मजला.

ती: तू माझ्याशी भांडत नको जाऊ बरं ....

तो: ते आपल्याला जमणार नाही... तेवढं सोडून बोल.. मी तर भांडणार...

ती: किती नालायक आहेस... काय मिळतं तुला माझ्याशी भांडून...

तो: हो, नालायक तर आहेच... अगं ते गाणं नाही ऐकलयेस का... "कोई हसीना जब रूठ जाती है तो और भी हसीन हो जाती है"...

ती: हो ऐकलय...

... तो: पण तसं काहीही नाहीये ....

ती: (वैतागून, त्याच्या खांद्यावर ४-५ चापटा मारत)... जा बाबा.. जा ...

तो: अरे हो हो... बरं ठीक आहे.. आता ऐक...
मी तुझ्याशी भांडतो... भांडतांना माझ्यावर जो हक्क दाखवतेस ना.. त्यासाठी...
मी तुझ्याशी भांडतो... तुझे, "मी आहे म्हणून सहन करतीये" हे शब्द पेलण्यासाठी...
मी तुझ्याशी भांडतो... "आजपासून बिलकुल बोलू नकोस माझ्याशी" हे वाक्य म्हणतांना तुझा बिथरलेला आवाज ऐकण्यासाठी...
मी तुझ्याशी भांडतो... चेहऱ्यावर राग असतांना देखील एका अनामिक ओढीने माझ्याकडे बघणाऱ्या त्या डोळ्यांसाठी...

अन

मी तुझ्याशी भांडतो...
भांडण संपल्यावर, तू मारलेल्या घट्ट मिठीत घालवता येणाऱ्या
....... त्या अविस्मरणीय "..क्षणांसाठी.."

बिलगून चांदण्याला ही रात जागलेली
राधा निळ्याचसाठी होती तशीच वेडी

हातात हात होता, पाशात ते शहारे
ओठात ओठ होते, सवतीस स्थान नव्हते
पुर्वेस तारका ती स्वप्नात दंगलेली

मंदावले जरासे होतेच गार वारे
कानात गुंजलेले त्याचेच नाम सारे
त्याच्या सुरात शोधे कान्हास भावलेली

होती जशीच राधा होती तशीच मीरा
असतो कधी तरी तो तुलसीस लाभलेला
गवसेल आज गोपी वाटेत बैसलेली

सख्या मला सवे तुझ्या कवेत रे फिरायचे
नभात शुक्रचांदणे अजून ही दिसायचे

कशास लाज लाजसी घडी घडीस साजणा
मनात काय माझिया, कळेल का प्रिया तुला
मिठीतले शहार हे धुक्यात रे जपायचे

अजून "श्यामसावळ्या" कुशीत गुंतलास ना
बटेत सोनकेवडा अजून माळलास ना
नको व्रुथा करु उशीर मावळेल चांद रे

तुझ्याच आज अंगणी हरीप्रिया खुणावते
भरून टाक भांग ही हळूच कुंकवात रे
उठेल आसमंत हा जपून कोर श्वास रे

रोज रोज मी तुलाच आसवात ढाळतो
पापण्यांत चांद तो असाच रोज नाहतो

का उगा तुझीच प्यास
लागते क्षणा क्षणास
सांगतो पुन्हा मनास
यायची कधी न ती उगीच वाट पाहतो

सावलीस आपुल्याचं
घेउनी असा कवेत
एकटाच गात गात
या फुलात चांदण्यात का उगा शहारतो

लोक बोलती मलाच
वेड हे "तुझेच" खास
आस पास हा अभास
शोधतो वृथा तुलाच रात्र रात्र जागतो

कशी आज तू गे उभी पाठमोरी
जशी देवतेची असे सावली
तुझी आज आली छबी या महाली
जशी ती मनाच्या वसे राउळी

तुझा भास होतो जसा भोवताली
तसे श्वास माझे उरी दाटती
जशी रात येई छुप्या पावलांनी
तशी आर्त होते तुझी याद ही

जशी रोहिणी गे नभाच्या किनारी
तशी आज शोभा असे अंगणी
खुळा तोच भुंगा अश्या शामपारी
असावीस तू मोगर्‍याची कळी

तुझी पैंजणे वाजली आज दारी
तशी काळजाची थबकली गती
कसे काय जाणू कसे काय बोलू
असावे तुझे गूज लपले मनी

कधी कधी रणकंदन असते
कविता अशी-अशी असावी
असे काही बंधन नसते

कधी अंतरातले र्हुदगत असते
कधी स्वत:चिच फसगत असते
घनदाट जंगल माजलेले कधी
कधी सुबकशी मशागत असते
चांदणं,आकाश,फुले असते
वेश्यावस्तीतील मुले असते
स्वर्ग काय अन नरक काय
कवितेला सारेच खुले असते

मोजुन मापुन जोडलेली असते
सफाईदारपणे खोडलेली असते
कधी अंगावरच येते जशी..
धरणाची भिंतच फोडलेली असते
ईश्वराला केलेले वंदन असते
देहाने केलेले आक्रंदन असते
कविता अशी-अशी असावी
असे कुठलेच बंधन नसते

प्रेमच ते फुलणारच

लाज बनुन गाली तुझ्या
गोड-गुलाबी खुलणारच
प्रेमच ते फुलणारच..

पोटात होतील लाख गुदगुल्या
नकळत काही घडणारच
आतल्या आत सलणारच
प्रेमच ते फुलणारच..
तळ्यात – मळ्यात करतांना
स्पर्श तुझा झरताना
आभाळ सुद्धा भरणारच
प्रेमच ते फुलणारच..

लाख असुदे नको हवे पण
ओठ कोरडे पडणारच
मग ओठांना भिडणारच
प्रेमच ते फुलणारच

“कधी ओंजळीत, मी कधी पानांवरती
कधी संथ मी, कधी मी लाटांवरती कधी डॉळ्यांतुनी मी कधी श्वासातुनी
झरतो, ओघळतो मी गालांवरती”

मी प्रश्न मी मीच उत्तर…………….
कधी माझ्यासाठी मीच प्रश्न,
कधी माझ्यासाठी मीच उत्तर
कधी मी प्रश्न, कधी मी उत्तर
किती प्रश्न मी कितीसा उत्तर?
कधी चुकवले होते मीच मला,
कधी शिकविले होते मीच मला
कधी प्रश्नासाठी, त्या प्रश्नापोटी
कधी बदलले होते मीच मला
कधी मी माझ्यातच सापडलो,
कधी मी माझ्यातच अवघडलो
कधी उत्तरात इथे मी बडबडलो,
कधी मी प्रश्नाआधीच गडबडलो
कधी देतो मी, कधी मागतो
कधी विचारतो, कधी सांगंतो
कधी शोधतो मी कधी लपवतो
कधी मी सुत्रांसकटच हरवतो

कधी उगाच मी इथे थांबतो
ओळी-ओळीत इथे मी लांबतो
पान मागचे मी उलटुन घेतो
अन, तिथं स्वतःलाच मी पाहतो
चुकतो कधी मी कधी बरोबर
कधी खोटं-खोटं कधी खरोखर
लेखणीतुनी मी खोल मनाच्या
कधी थेंब-थेंब कधी येतो झरझर
मी माझे अक्षर मी सुत्र माझे
मी शब्द माझा हे मित्र माझे
आरंभ मीच मी अंत माझा
इथं प्रयोग मी, मीच पात्र माझे

मन नाहि था-रावर
चित्ती खळबळ माजते
उभ्या आयुष्याचे सार
वेडि कविता मागते….

मुक्तछंद ना गझल
चारोळिहि ना सुचते
उगा जुळविता शब्द
भावनाचे हसू होते….
मग चित्तारते डोळे
मी ग माझ्याच मनाचे
अश्रू कागदि काढता
स्मित ओठावरि येते….

ओल्या आसवाची शाई
लेखणी ती पाझरते
पानं भरतात जशी
मन हलके ग होते….
हिच जगण्याची कला
काहि घेते काहि देते
हेच आयुष्याचे सार
माझी कविता सान्गते….

ती रुसल॓ल्या आ॓ठांइतकी निशचयी
डा॓ळ्यांमध्ल्या बाहुलीपरी चंचल
गालावरल्या खळीसारखी लाडी
भाळावरल्या बट॓ सारखी अवखळ…
ती रंगांनी गजबजल॓ली पशिचमा
ती राञीचा पुनव पिसारा चंद्र्मा
म॓घांमधल॓ अपार आ॓ल॓ द॓ण॓
ती मातीच्या गंधामधल॓ गाण॓
ती यकषाच्या प्रश्नाहुनही अवघड
ती छा॓ट्याश्या परिकथ॓हुन सा॓पी
कळीत लपल्या फुलासारखी अस्फ्ुट
दवबिंदुच्या श्वासां इतकी अल्ल्द…
ती गा॓र्या द॓हावर हिरव॓ गा॓ंदण
ती रा॓मांचाच्या रांनफुलांची पखरण
पावसातली पहाट हळवी आ॓ली
ती सांज॓च्या पायांमधल॓ पैंजण

ती अशी का ती तशी सांगु कस॓?
भिरभरती वार्यावर शब्दांची पिस॓
ती कवित॓च्या पंखांवरुनी य॓त॓
मनात आ॓ला श्रावण ठ॓वुन जात॓…

चांदण्या रात्री तुझी साथ
माझ्या हाती सख्या तुझाच हात
अशी रात्र संपूच नये कधी
सूर्य सुद्धा लपून रहावा त्या गोड अंधारात
तू माझ्या संगतीने चांदण्यात हिंडावे
तुझ्या सहज स्पर्शाने मी हरखून जावे
हे असे क्षण सख्या
पुन्हा पुन्हा मी तुझ्यासवे जगावे
तुझ्या आश्वासक स्वराने माझे मन हसते
तुला पाहताना मी स्वतःला विसरून जाते
कसे सांगू जिवलगा तुला
मी तुझ्या फ़क्त तुझ्याच साठी जगते

आजही आठवते ती चांदरात मला
त्या प्रेमळ सहवासाने सुख नव्याने गवसले मला
तुलाही सख्या आठवतात का
ते सारे शब्द जे मोहून टाकतात मला

माझ्या ओंजळीत शब्द…
काही सांडले त्यातले,
त्यांना वेचून घेताना…
रंग भावनांना आले !

आसवात नाहताना…
किती भिजली अक्षरं,
कुठे जाई जुई कळ्या…
कधी कातळ पत्थर !
कवितेच्या जन्मासाठी…
किती कळा या सोसल्या,
किरणात शितलता…
आणि प्रखर सावल्या !
नको येऊ म्हणताना…
सत्य कल्पनेत आलं,
श्वास घेतला सहज…
झाली कवितेची ओळ !

पण तो क्षणच खूप वेडा असतो

केलाय का कधी तम्ही कुणाला propose ?
केलाच कधी जर तुम्ही suppose
तो क्षण नेहमी आठवणीत राहतो
नकळत कधीतरी मनात डोकावून पाहतो
मानो याना मानो............
पण तो क्षणच खूप वेडा असतो.

ती "हो" बोलेल कि "नाही" बोलेल
कि,जे मैत्रीचे नाते आहे तेहि तोडेल
मनात सगळ्या विचारांचा काहूर माजतो
पुरुषा सारखा पुरुष पण साला प्रेमात लाजतो
मानो याना मानो............
पण तो क्षणच वेडा असतो.

एरव्ही जराही वेळ नसलेले आम्ही
propose करायला मात्र बरोबर वेळ साधतो
होकार तिचा ग्राह्य धरून मनात

स्वप्नाचा बंगला बांधतो,
मानो याना मानो............
पण तो क्षणच खूप वेडा असतो.

परीक्षेच्या result ची वाटली नाही भीती
तेवढा तो या प्रेमाच्या result ला घाबरतो,
दुसरे काही नको हवे असते त्याला
तो फक्त तिच्या एका होकारानेच सावरतो
मानो याना मान............
पण तो क्षणच खूप वेडा असतो.

तिचे उत्तर मिळेपर्यंत वेळ पण थांबतो,
घड्याळ्याच्या काट्यावर बहुतेक चिखल साठतो
चेक करा जरा ब्लड प्रेशर
propose करताना म्हणे तो शिखर गातो
मानो याना मानो............
पण तो क्षणच खूप वेडा असतो.

साठवून ठेवा ठेवा तो आयुष्यभर,कारण
तो क्षण खूप वेगळा असतो
ती नसली तरीहि तो नेहमी साथ असतो
मानो यानामानो............
पण तो क्षणच खूप वेडा असतो..

क्षण झिम्मड ओलेते.......

मन आठवणींच्या पानावरती
निथळत ओघळते 
क्षण झिम्मड ओलेते.......

बरसत्या घनाच्या पावसाळी
अशाच एका सांजवेळी
वीज चर्र कापते काळीज
अशी ती दिसते
क्षण झिम्मड ओलेते.......

पीसाटलेला थेंब जणू ही
श्वासातील रोम अणू ही
फूल गवती चूर चूर पावसात ही
तिज संगे सलगी पाहते
क्षण झिम्मड ओलेते.......

निसटत्या सुरांचे गाणे
का ह्रदय धडकत राहणे
का ओठचे हळहळणे
मुक्त मनाच्या रानी
भिजली नागीण सळसळते
क्षण झिम्मड ओलेते.......

"प्रीत" 
तिच्या सावलीसवे दिसभर...
 माझी प्रीत रेंगाळत असते..
 रात होऊ लागताच...
 पापणीत पेंगाळत बसते...
 साठवून मला डोळ्यांत...
 ती खुद्कन गाली हसते...
 सांडून कुपी स्वप्नांची...
 माझी प्रीत दरवळत हसते...!

तो एक क्षण तुझ्या माझ्या भेटितला,
तो एक क्षण तुझ्या माझ्या मैत्रीतला|
तो एक क्षण तुझ्या माझ्या प्रितितला,
तो एक क्षण तुझा माझ्यापासून दूर जाण्याचा|
तो एक क्षण तुझ्या निखळ हस्यत रामन्याचा,
तो एक क्षण तुझ्यासोबत स्वप्ना रंगवण्याचा|
तो एक क्षण रुसन्यातला, रागवण्यातला,
तो एक क्षण आपल्या भांडणातला,
तोच एक क्षण तुझा माझी समजूत घालण्यातला,
आणि तीच एक वेळ तुला माझी आणि मला तुझी ओळख करून देणारा|
असे अनेक क्षण आणि अनेक प्रसंग आठवण होऊन रोज भेटणारे,
आणि मला तुझी ओढ लावणारे||

एक तिची तर आठवण आहे,
जी मनातून जात नाही.....
एक तिचाच तर विचार आहे
जो डोक्यातून जात नाही....
जितक विसरायला जावं...
तेवढ जास्तच आठवण्यास होते....
मन आपोआपच अधीर व्हायला लागत.....


कळतंच नाही .......
'' हे मन  एवढ का  गुंतत जातं....?

व्यक्त.... मी

व्यक्तता हेच जर प्रेम असेल ,
तर व्यक्त मला होता येत नाही...

डोळ्यात थांबून राहिलेले अश्रू ,
त्यांना जा मला  म्हणता येत नाही.....

कशे सावरायचे स्वताला..तुझ्यापासून नकळत
वेड हे मन फक्त तुझ्यासाठीच आहे तळमळत......

पारखायाचच असेल माझ प्रेम ,
तर डोळ्यात बघ माझ्या,
जाणवेल तुला सर्व काही.,
हृदययात आहे जे माझ्या.......

तिचा छंद

कुठला ही छंद नव्हता मला
प्रेमाचा गंध नव्हता मला
आयुष्य जगत होतो मी वेगला
प्रेमाचा रंगच माहित नव्हता मला

अचानक एक घटना घडली
एक परी माझ्या जीवनात आली
ती परी माझ्या मानत भरली
माझे जीवनच बदलून गेली

ती समोर येताच मी स्वताला विसरून गेलो
तिच्या  प्रेमाच्या जाल्यात अडकत गेलो
काहीही न करता फ़क्त तिलाच पाहत राहिलो
तिला पाहत पाहत जीवन जगत राहिलो

हे कस झाल समजल नाही मला 
नाद कसा लागला तिचा हे उमजलच नाही मला
नाद कसा लागला तिचा हे उमजलच नाही मला

हासण

               
मला  तुला पहायचं आहे क्षणभर हसताना
माझ्या सोबत माळरानावरती सैरभैर होवून फिरताना.
     आनंदून जाशील तू नभात मेघ दाटताना
     गुलाबी गालावरती थेंबाचा स्पर्श होताना.
क्षणातच  विजेचा कडकडाट होताना
घाबरून माझ्या मिठ्ठीत शिरताना.
     हळुवार  सैल  हाताची  पक्कड घट्ट होताना
     तुझ्या श्वसात माझा  श्वास गुंतून जाताना.
कोमजलेल्या फुलामध्ये हळुवार सुगंध दरवळताना
आनंदित होवून गेलो तुझे हसणे पाहताना.
    विसरून गेलो माझे दुख तुला मी हसवताना
    पण थांबवू शकलो नाही डोळ्यातून वाहणाऱ्या अश्रुना.

शोकसागरात होईल आयुष्य हे चूर
जाईन जितका मी तुझ्यापासुन दूर

करेन मी प्रेम याच्या-त्याच्यावर
होईल फिके तेही काही काळानंतर

कितीही मिळवले तरी सदा भासेल भ्रांत
नाही होणार माझा जीव कधिही पूर्ण शांत

सतत एक पोकळी मला जाणवत राहिल
भरायचा प्रयत्न करेन तेवढी वाढत जाईल

तूच अंतिम साध्य, भवसागरातुन मला तारणार
तुझ्यापेक्षा काहीही कमी मिळुन सुखी नाही होणार

काव्यात जीवन की जीवनात काव्य
नेमके मला कळत नाही
'डेली रुटीनच्या 'चक्रात अडकलेल
जगणंही मला जमत नाही

माझ्या परीने कवितेचा
अर्थ वेगळा मी लावतो
धकाधकीच्या जीवनात हरवलेले
क्षण पुन्हा एकवार जगतो

तसं कविता करणे हा
माझा प्रांत नाही
भावना आवरू शकतो
शब्दांचा हट्ट जात नाही

कवितेतून प्रेमाचा अविष्कार करणे
आजकालची fashion बनलीय
प्रेमवेडी कविताही आज
कितेकांच्या 'दिल की धडकन' बनलीय
असत कवितेत कधी कधी
पर्ज्यन्यधारांच बरसण.....
तर कधी असत
नुसतंच कळीतून फूलाच उमलण ...

कधी कधी कविताही
नागमोडी वळणे घेत येते
जीवनातल्या खाच खळग्याना
अर्थ वेगळा देऊन जाते

खुपदा अस वाटत
आपणही कविता करावी
तिच्या स्वप्नील डोळ्यांना
शब्दांची ओंजळ वाहावी

.....आणि मग माझी
भावना बोलकी होते
शब्दांच लेणें लेऊन
............'कविता' बनून येते

 

मी तर मी नाहीच
मनातले रुप माझे
कधी कधी तू स्मरताना
ओली पापणी करतोस का
नभाचे पाऊल वाकडे
कधी अंगणी पडते का

उद्याचे स्वप्न बापुडे
कधी आपले म्हणतोस का
गीत माझे स्मरताना
भास जवळी घेतोस का


मी तर मी नाहीच
तूला कधी मी दिसते का
गतकाळाच्या जिर्ण सावल्यां
कधी कुशीत तू भरतोस का

पाऊस वेडा सांगुन जातो
सरीसरीतुन भिजताना
तूला असेच होते कारे
पावसाचे मन जळताना

चिंब झाले मी राधा
नभी सावळा दिसला रे
तूझ्या सावलीचे भास सारे
तू ढगातून हसला ना रे

स्वप्न प्रत्येकानेच पहावीत
तो अधिकार प्रत्येकालाच आहे
पणप्रत्येक स्वप्न पूर्ण झालच पाहिजे
असा अट्टाहास नको
कारण स्वप्न पाहायला पैसे पडत नाहीत
पण काही स्वप्न पूर्ण करायची म्हणजे
काहीतरी मोजाव लागत
स्वप्न पाहणार्यालाही आणि
ती पूर्ण करणाऱ्यालाही

ती/तो

प्रत्येकाच्या मनातला ती किंवा तो

त्याला काही नाव नको देऊया

त्याला कोणता चेहरा नको लावूया

राहू दे त्याला तसाच

अनोळखी तरीही ओळखीचा वाटणारा

आहे कुठेतरी तो या जगात

राहू दे मला या भ्रमात

तो सापडण्याआधी

त्याला शोधण होऊ दे

मोहराण्याआधी

माझ झुरण होऊ दे

त्याची वाट पाहण

माझ जगण होऊ दे

त्याच्या दिसण्याआधी

त्याच असण होऊ दे

त्याच्या सत्याआधी

त्याच स्वप्न पाहू दे

कुणीतरी तो

त्याला तसाच राहू दे

तळ्यातल पाणी

तळ्यातल पाणी
त्याला झऱ्यासारख वाहण कुठे माहितीये?
सारख आकाशाकडे डोळे लावून बसत
त्याला जगाकडे पाहण कुठे माहितीये?

कधीतरी पाऊस येणार
थोड वाहायला शिकवून जाणार
याची ते वाट पाहत राहत
पण वाहायचंय वाहायचंय म्हणताना
त्याच वाहायच राहूनच जात
वाट पाहता पाहता आटण मात्र होत

मग नेमेची पावसाळा येतो
थोड वाहण देऊन जातो
पुन्हा तो गेल्यावर त्याच वाहण थांबत
पुन्हा डोळे लावून वाट पाहण होत
कारण वाहण म्हणजे नक्की काय
हे त्याला माहीतच कुठे असत?

काहींच जगण सुद्धा असंच असत
कुणीतरी येणार
जगण शिकवून जाणार
कुणीतरी येतही
जगण देऊन जातही
गेल्यावर पुन्हा वाट पाहणंही होत

पण खर जगण कसं होणार
कारण जगण म्हणजे काय
हे त्यांना माहित कुठे असत?

क्षण आणि आठवणी

 क्षणांच्या आठवणी होतात आणि क्षण परके होतात
पण आठवणी कधीच परक्या होत नाहीत

क्षण जाताना आयुष्य घेऊन जातात
पण आठवणी जगताना नेहमी सोबत करतात

पण कधी कधी आठवणी सुद्धा त्रास देतात
जसे जुन्या जखमांचे व्रण नव्याने जखमा देतात
पण त्यावर फुंकर घालायला पुन्हा आठवणीच येतात

आठवणी आणि क्षण वेगळे नसतात
कारण क्षणांच्याच नंतर आठवणी होतात

म्हणूनच येणारा प्रत्येक क्षण असा सांभाळावा
कि त्या क्षणांच्या चांगल्या आठवणी होतील
आणि येणाऱ्या प्रत्येक क्षणाला नवा रंग देऊन जातील

कधी .............................

"हो" कधी, "नाही" कधी अन्‌ "कदाचित" ही कधी
काय समजावे कुणी ? ठाम असते ती कधी ?

रोज माझा प्रश्न अन्‌ रोज चतुराई तिची
टाळते हसुनी कधी, मागते अवधी कधी

हा निरागस चेहरा, हास्य हे मनमोकळे
वाटते अल्लड कधी, वाटते खेळी कधी

बांध पाटाला कधी जीवनाच्या घालते
आणि होते त्यावरी कागदी होडी कधी

ती कधी माझ्यामध्ये खोल दडुनी बैसते
फेर धरुनी नाचते जाणिवांभवती कधी

ती जरी नसली तरी श्वास माझा चालतो
येत नाही त्यास पण गंध कस्तूरी कधी

अंथरावी लागते वेदना हृदयातली
चालुनी येते गझल, 'भृंग', का सहजी कधी ?

अशी आहेस तु...

सप्तसुरांची उधळण करीत...
सुरांगणा घेवूनी आली..
चातकासारखी वाट पाहत होतो आम्ही...
अन तु तर एक श्रावणसरी सारखी चिंब बरसली...

हसणं तुझं आहे कीती अवखळ...
गालावर पडते ती त्याचीच सुंदर खळ...
तुझं वागण आहे किती सरळ...
जशी मत्स्यकन्या पाण्यामधे हळुवार तरळ...

नयन तुझे किती आहे प्रेमळ...
एकटक पाहता मग पडते तुझी भुरळ...
अशी आहेस तु जशी तळ्य़ात...
लाटांवर डोलते राजहंसिनी निर्मळ...

तुझ्या मधुर वाणीचे
करावे तितके कौतुक कमीच
हळुवार पुटपुटलीस जरी...
त्याला लाभलीये मधाची गोडी भारी...

मनं तुझं आहे खुप उदार
देतेस आपल्या परीने तु इतरांना आधार...
तुझ्या या चांगुलपणाचा...
होतो सगळीकडे जय जयकार...

गर्वाला तुझ्या दुनियेत...
काडीमात्र स्थान नाही...
प्रेमाचं रान मात्र
कुठेही रिकामं नाही...

अशी आहेस तु...
सुखाचे करतेस दान भरभरुन
अन दु:खाचे डोंगर मात्र
सहन करतेस स्वत:हून...अशी आहेस तु...