एक भेदरलेले मन
अन गहन असा सूर
आलाप पावसाचा
मी मुमुक्षु असा दूर
...

विलोल कवळू कळीचा
तव तारुण्य उमले मनी गर्त
अन हा लटका बहाणा यौवनात
हाच तो निखळ कालोव्या तील नूर

हे शब्द काचयतेचे
माझे कवन ओलेताचे
हि ओढ कवलनांची
या कांचन मनी हि फुले मंजूर

शुष्क वाटे वारा
ही वाट जाहली ओंधट
हा र्हदयाचाच सारा ओत
अन चक्षुत ओथांबे पूर

एक भेदरलेले मन
अन गहन असा सूर
आलाप पावसाचा
मी मुमुक्षु असा दूर