काहीतरी राहतंय..
रोज झोपताना वाटतं
खूप बरसून जाईल एवढं आभाळ मनात दाटतं
तरी क्षण चालून जातात
मन चालत नाही
डोक्यामध्ये किड्यांशिवाय काहीच फिरत नाही
तेवढ्यात कुठून दोन ओळी सहज सुचून जातात
तेवढ्यात कुठून दोन ओळी सहज सुचून जातात
काही राहिलेल्या अंगणावरती सडा मारून जातात
शब्दांमागून सुरु होतो शब्दांचाच हा खेळ
मन शांत सुखावून जाईल अशी पुन्हा येते वेळ
चक्क डोळ्यांसमोर थकवा कूस पालटून जातो
झोपण्याआधी  पानांवरती कुठून गारवा येतो