तिझे डोळे खूप गहिरे, खोल कोठे तरी जाणारे
आर्त सूर माझ्या विरहाचा, मनापर्यंत पोहोचवणारे

प्रत्येक क्षणाला माझ सुख, माझा आनंद पाहणारी ती
माझ्यावर कदाचित माझ्याहून अधिक प्रेम करणारी ती

काहीही करून मला मिळवू पाहणारी तीझी सततची धडपड
शांत बसूनही विचारांची अखंड चालणारी तीझी बडबड

खूप स्वप्न रंगवत जातो माणूस परिस्थितीप्रमाणे
तिने मात्र जपल आहे एकच स्वप्न तिझ्या आवडीप्रमाणे

संस्करांच्या नावाखाली आजही बळी दिले जातात प्रेमाचे
रजनीशिवाय अर्थच काय चंद्रमाच्या अस्तित्वाचे...?