दिस नकळत जाई ,सांज रेंगाळून राही
क्षण एकही ना ज्याला तुझी आठवण नाही

भेट तुझी ती पहिली लाख -लाख आठवतो
रूप तुझे ते धुक्याचे कण-कण साठवतो
... वेड सखी साजणी हे मज वेडावून जाई

असा भरून ये उर जसा वळीव भरावा
अशी हुरहूर जसा गंध रानी पसरावा
रान मनातले माझ्या मग भिजुनिया जाई
आता अबोध मनाची अनाकलनीय भाषा
जशा गूढ -गुढ माझ्या तळहातांवर रेषा
असे आभाळ -आभाळ रोज पसरून राही