कृष्ण-राधिकेच्या निश्चल प्रेमा बद्दल,एकमेकांच्या अतूट स्नेहा बद्दल
,कृष्ण भार्या रुख्मिनि च्या मनात सदैव एक सल असे.राधिकेचा कधी
द्वेष नाही केला रुख्मिनिच्या मनाने,पण स्त्री सुलभ . मत्सर असवा
आपण कृष्णा वर राधिके इतकेच किवा जास्तच प्रेम करतो,कृष्णाचे सुद्धा
प्रेम आपल्यावर आहे,पण हृदयात राधिके साठी खोलवर रुजलेले भाव का?
असा प्रश्न ती सतत कृष्णास करत असे,त्याच प्रश्नाचे उत्तर एकदा मुरलीधरा ने
एका प्रसंगातून दिले.

हे श्री कृष्णा,जगता च्या पालनहारा
उत्तर हवे मजला,विचारी रुख्मिनि
राधिकेशी इतका स्नेह का असावा
मोह माझा करावा,मी तुझी अर्धांगीनी
मनात मी,हृदयात राधिका दिसली
का असा दुरावा,मी तुझी धारिणी
मिश्किल हसे कृष्ण,काही ना वदला
पाहून रुख्मिनि कडे कापिली तर्जनि
रक्त गळे थेब थेंब ,साचले अश्रू चक्षुत
गोंधळली भार्या अचानक हे पाहुनि
दिलासा देई मग स्वामिला आपल्या
बांधण्या साठी वस्त्र आणते शोधूनी
नुसत्या एकूण कृष्णा च्या वेदना
राधिका रे कळवळली,आली धोऊनि
क्षणाचा विलब नको,फाडले तिचे उंची वस्त्र
निश्वास घेतला तिने,जख्मेवर बांधुनी
निशब्द पाही भार्या कृष्ण-राधिकेच्या स्नेहाला
अंतरमनाचे भाव उमजले,काही ना सांगूनी
समाधान झाले होते आता तिच्या मनाला
समजले दुखात कृष्णाची फक्त राधिका-तारिणी.