तू असलीस कि मनी एक वेगळाच नाद असतो
गर्दीत हि बाग फुलावी असा प्रेमळ आभास असतो
कटू उन्हातही तुझ्या सावलीत क्षणभंगुर असतो
मनी मात्र तुझ्या आठवणीचा कल्लोळ असतो



तू असलीस कि स्वप्नाची बहर फुललेली असते
मिठीत तुझ्या मझी दुनिया सामावली असते
नाजाने एक अबोल दुनिया मनी वसलेली असते
क्षणा क्षणाला ओठांवर एक वेगळीच कहाणी असते


तू असलीस कि दुःख जणू ठेगणे वाटते
सुखं चार क्षणाचं मज आकाश्पारी वाटते
स्वप्नातले घरटे कळीपारी फुलवावे वाटते
दुरुनी फक्त तुलाच निरखून पाहावे वाटते


तू असलीस कि तुझ्यातच विरघळून जातो
आठवून क्षण विरहाचे क्षणात विसकटून जातो
आपसूक मग मी माझ्यातच हरवून जातो
असून नसलेला मी पुन्हा एकांत शोधत जातो