सूर्य निजला
आभाळाची चादर
झोप लागेना

नभी चांदण्या
अनं हसरा चंद्र
मन रमेना

नवच प्रेम
त्यात ही काळीराञ
बेचैन करी

कच्चाच दोर
ती आवेशानं ओढी
तिचीच ओढ

हतबल मी
असहय्य दुरावा
सूर्य उठेना

प्रेमच वेडं
वेड लावी जिवाला
मीच शहाणा