समोर उडतं फुलपाखरू
हे निर्मळ प्रेम जणू
तू निरागस जीवनाची खरी साथ

नजर ही चोरताना तुला
समजत नाही?
कळणारच तुला...
तू लाजून समजावंस
इच्छा असावी

उमललेले फुल तनू
आणि जीवन स्मरण जणू
तू निमिष जीवनाची साठवण

नजरेच्या कोनामधून
कानोसा घे या हृदयामधून
तू अलगत सावरताना
मज सांगे ओढणी

जशी एक नाजूक तरू
निरागस, कोमल जणू
तू ‘अस्पर्श’ प्रेमाची हृदयातली वाट


नजरानजर होईल जशी
खाली तू बघताना अशी
मज ‘अबोल’ भाषेत
बोलतेस कशी!?

मनात येताना अशी
आणि मग जातेस कशी?
तू स्मृतीत उरलेली एक तहान

समोरून जाताना तुला
हृदयाने या स्पर्ष केला
या छोट्याशा जीवनाने
काही गुन्हा केला!?

मन अगदी तूच तू
तेही एक मृगजळ जणू
मज प्रेमास ग तू अफाट सागर