कुठे भटकशी मना, सुख पहा फुलू लागले
कशात रमलास तू? गगन हे खुलू लागले..

सुरेख नटली धरा, पवन ही कसा बागडे
निर्झर बघ हे कसे, खळखळा डुलू लागले...

पर्णी सळसळी जसे, कर धरुन नाचायला
फुलां सुरसुरी असे,कर करी झुलू लागले..

पहा!तुजशिवाय ही, सुकत चालली वल्लरी
फुले सुकून गेली गे,अलक ही गळू लागले..

असा सुखद गारवा, तुजविना असे एकला
तुझे नसणे या क्षणी,सल मनी सलू लागले..