माझे हे जीवन कुठे तरी अडकल्यासारखे वाटते
सोबत सगळेजण असतानाही कुणाची तरी कमीसारखी वाटते
क्षणाला क्षणाला आठवण येते तिची तेव्हा तिच्याशी खूप बोलावेसे वाटते
तिच्याशी बोलताना मात्र तिच्यातच हरवून जाण्यासारखे वाटते
मनातील सर्व तिला सांगावेसे वाटते
सांगितल्यावर कदाचित तिचा मन दुखावेल म्हणून हेच मन घाबरते
मग ह्या घाबरलेल्या मनाला परत मागे घ्यावेसे वाटते
पण हे वेडे मन माझे असून माझ्यापेक्षा तिच्याकडेच जास्त धावते
आता कोण समजावेल ह्या वेड्या मनाला त्याचे तरी काय चुकते
तिच्या मनात माझ्याबद्दल काय आहे हे जाणून घेण्यास तर खूप वाटते
पण कळत नाही हेच जाणून घ्याचे का राहून जाते
आता एक क्षण पण राहवत नाही तिच्याशिवाय
हेच तर तिला सांगावेसे वाटते
पण मी सांगण्याच्याआधीच तिला हे कळावे असे मनापासून वाटते
आज नाही तर उद्या तिला कळेलच याची मला खात्री आहे
या खात्रीची जाणीव तिला असावी अशी ही एक चुणूक मनाला लागते
टाईमपास म्हणून नाही तर अगदी मनापासून खरं प्रेम केलं तिच्यावर
खरच माझ्या प्रेमाची कदर असेल तिला ही जर
तर आता फक्त मनापासून गोड हसावे तिने असे मनापासून वाटते
माझ्या आयुष्याच्या नात्याची गाठ तिच्या बरोबरच बांधावीशी वाटते
पण तिला ही हे मंजूर आहे असं तिच्या तोंडून एकदा ऐकावेसे वाटते
माझे हे जीवन कुठे तरी अडकल्यासारखे वाटते
आता मला कळले की सोबत सगळेजण असतानाही तिचीच कमीसारखी वाटते